Przeszłość naszej szkoły sięga roku 1900 wtedy właśnie utworzono decyzją Rady Miejskiej i Okręgowej Rady Miejskiej 4 – klasową żeńską szkołę, której następnie nadano nazwę Królowej Bony.
W 1917 roku nauka w klasach pierwszych i drugich odbywała się co drugi dzień z powodu braku nauczycieli z licznymi przerwami spowodowanymi brakiem opału i zajęciem sal na asenterunek /pobór rekruta do wojska/.
Rok odzyskania niepodległości upłynął na bieżącej informacji o tym, co dzieje się w kraju i spontanicznym udziale w porankach, na których przekazywano ważniejsze wydarzenia dnia m.in. w szkole odbywały się uroczystości otwarcia Sejmu Zjednoczonej Ojczyzny. Szkoła wróciła do macierzystego budynku, w którym kontynuowała naukę. Często organizowano wycieczki po najbliższej okolicy.
Często w okresie zimowym dzieci dożywiane były mlekiem, bułkami i herbatą. Bardzo serdecznie młodzież naszej szkoły przywitała przejeżdżającego przez Bochnię prezydenta Ignacego Mościckiego, pozdrawiając go kwiatami i chorągiewkami, chorągiewkami budynek udekorowano flagami, dywanami, kwiatami. Nauka szkolna obejmowała kursy gospodarstwa domowego i gotowania.
W 1930 roku zaprowadzono w szkole dzwonki elektryczne. Przy szkole zorganizowano hufiec szkolny, a drużyna harcerska liczyła 3 zastępy. W klasach młodszych zorganizowano zastęp zuchów. Prowadzono sklepik na zasadach spółdzielczości.
W roku szkolnym 1933/34 wprowadzono nowe programy dla klas pierwszych, drugich i czwartych. Stopniowo w szkole były przeprowadzane remonty m.in. piwnic, w których stojąca woda sięgała nawet dwóch metrów głębokości, stawiano nowe piece, podłogi zapuszczano olejem.
Od 1934 roku szkoła żeńska stała się koedukacyjna i liczyła 470 uczniów: uczniów tym 350 dziewcząt i 120 chłopców.
Klasy szóste utrzymywały korespondencję z jedną ze szkół na Wileńszczyźnie, ze szkołami we Francji i w Stanach Zjednoczonych.
Rok szkolny 1939/40 nie rozpoczął się normalnie, ponieważ budynek zajęły wojska niemieckie. Szkoły powszechne rozpoczęły naukę 6 listopada, a nasza szkoła mieściła się czasowo w szkole bł. Kingi, nauka odbywała się też w salach pod kościołem szkolnym. Szkoły musiały opuścić uczennice Żydówki, a od 1 grudnia zostały zwolnione przez okupanta wszystkie nauczycielki mężatki.
Rok szkolny 1940/41 rozpoczął się 2 września. Nauka odbywała się bez podręczników, korzystano z czasopisma „Star”. Zabroniono uczenia historii i geografii, a godziny geografii oddano przedmiotowi przyroda. Uczono rachunków i zajęć praktycznych. Nie odbywały się wtedy wywiadówki z rodzicami.
W roku szkolnym 1941/42 nauka odbywała się już we własnym budynku, ale sale na parterze przeznaczono na magazyn zboża kontyngentowego. Od 12 stycznia do 28 lutego 1942 roku trwa przerwa w nauce z powodu epidemii tyfusu plamistego, plamistego nauczycieli musieli zgłosić się do prac biurowych w Magistracie.
Rok szkolny 1944/45 nie rozpoczął się normalnie, ponieważ od sierpnia nauczyciele, dzieci, mieszkańcy miasta zmuszeni byli do budowy szańców, szańców uchylających się od pracy wywożono do obozów karnych.
20 stycznia 1945 roku wróg ustąpił z Bochni, a miasto zostało wyzwolone przez wojsko radzieckie. Oddany budynek szkoły wymagał gruntownego remontu, dlatego nauka rozpoczęła się 7 lutego. Uczono języka polskiego, historii, geografii. Stosowano programy z 1939 roku pomijając nieaktualne zagadnienia oraz usuwano naleciałości niemieckie.
W maju założono bibliotekę szkolną z ocalałych 150 książek. Zbiórka książek przyniosła 50 dodatkowych egzemplarzy. Istniały trudności w nauce z powodu braku podręczników, lektur i przyborów szkolnych. Uzyskane pieniądze przeznaczyli na cele kulturalno – oświatowe m.in. wycieczki do Krakowa i prenumeratę czasopism.
18 grudnia 1951 roku założono w szkole sieć radiofoniczną, aparat radiowy znajdował się w kancelarii, a głośniki w klasach, dlatego rozpoczęło działalność Koło redakcyjno – radiowe, które układało przemówienia i inscenizacje. Szkoła za audycje radiowe została wyróżniona w prasie.
W roku szkolnym 1955/56 usunięto religię ze szkół. Od lutego do maja 1956 roku w szkole odbywały się zajęcia kursu dla pracujących w zakresie klasy siódmej, w ramach likwidacji analfabetyzmu.
W 1958 roku w szkole przeprowadzono gruntowny remont: wprawiono podłogi, wymalowano sale, okna, drzwi, oddano nowy korytarz łączący budynek z ubikacjami, wymalowano budynek z zewnątrz. Rada Pedagogiczna przyjęła język rosyjski jako obowiązujący. W szkołach świeckich zakazano używania emblematów religijnych.
W roku szkolnym 1960/61 szkoła liczyła 448 uczniów, 11 oddziałów tzn.,że klasy liczyły od 30 do 52 uczniów.
Po wakacjach część dzieci i grono odeszła do nowo wybudowanej szkoły nr 5.
Urządzono pracownię zajęć technicznych dla chłopców i dziewcząt oraz pracownię fizyczno-chemiczną. Trzy lata później dokonano zmiany otoczenia wokół szkoły tzn. wybudowano mur oporowy, zakupiono słupki i siatkę, a do kuchni szkolnej wprowadzono gaz. Opiekę nad szkołą przejął Zakład Urządzeń Chłodniczych. Z funduszy zakładu urządzono boisko szkolne. W 1969 roku utworzono zespół muzyczny.
W roku szkolnym 1978/79 objęto reformą klasę pierwszą, która pracowała według programu szkoły dziesięcioletniej. Po raz pierwszy też uczniowie z wadami wymowy skorzystali z kolonii specjalistycznych. Działający już ponad trzy lata zespół muzyczny „Gwarek” współpracował z Domem Kultury, Biblioteką Miejską o świetlicą „Pod Lipką”. Od października 1981 roku patronat nad szkołą objęła Kopalnia Soli.
13 grudnia 1981 roku ogłoszono stan wojenny. Po przerwie noworocznej ówczesny dyrektor zapoznał młodzież z obowiązującymi zasadami bezpieczeństwa w okresie stanu wojennego.
W 1983 roku przeprowadzono kapitalny remont. Przebudowano schody, rozpoczęto adaptację pomieszczeń piwnicznych na harcówkę, założono centralne ogrzewanie, powiększono pomieszczenia szatni, wymieniono dach.
W stulecie szkoły, Grono Pedagogiczne, Rada Rodziców oraz Samorząd Uczniowski podjęli jednomyślną decyzję o nadaniu placówce im. Św. Barbary – patronki górników. W ślad za tym wnioskiem 29 czerwca 2000 r. stosowną uchwałę podjęła Rada Miejska w Bochni.
W tym też roku oddano do użytku nowy budynek mieszczący się, w którym od 4 września młodzież rozpoczęła naukę.
Historia tej oświatowej inwestycji sięga początku lat osiemdziesiątych, pierwszym inwestorem była Spółdzielnia Mieszkaniowa, a kolejne prace kontynuowano pod auspicjami tarnowskiego kuratorium. W kilka lat powstały trzy pawilony szkolne oraz duża hala sportowa..W jednym z nich uruchomiono II Liceum Ogólnokształcące, w pozostałych dwóch znaleźli miejsce uczniowie Szkoły Podstawowej nr 4.
Do dyspozycji młodzieży i nauczycieli jest 18 sal lekcyjnych, pracownie: informatyczna, przyrodnicza, matematyczno-fizyczna, pomieszczenia dla pedagoga, higienistki, samorządu uczniowskiego, administracji oraz świetlica, biblioteka, obszerna szatnia.